υπερευτηκτοειδής

-ές, Ν

(χημ.-μεταλργ·)

1. χαρακτηρισμός ενός κράματος στο οποίο η περιεκτικότητα ενός από τα συστατικά του είναι μεγαλύτερη τής ευτηκτοειδούς αναλογίας

2. φρ. «υπερευτηκτοειδής χάλυβας»

(μεταλργ.) χάλυβας με περιεκτικότητα 0,9%-1,3% σε άνθρακα, ο οποίος χρησιμοποιείται για την κατασκευή κοπτικών και άλλων εργαλείων κατεργασίας, αλλ. υπερπερλιτικός χάλυβας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. hyper-eutectoide (< υπερ-* + εύτηκτος + είδος)].